geconfronteerd met rijk en arm.
Op straat hier in Recoleta, waar we toch al een
paar weken wonen, zie je meestal heel
normale mensen, goed verzorgd, families met kinderen,
kinderen in uniform die naar
school gaan, oudere mensen die met hun hondje wandelen... enfin,
het normale leven gelijk bij ons.
Maar als je verder kijkt zie je plots op straat
een matras en een paar plastiek zakken,
dat is dan de woonplaats van een clochard.
Er zijn zowel vrouwelijke als mannelijke
clochards. Nochtans in deze mierenhoop van mensen
zijn er relatief weinig, ik had erger
verwacht, maar degene die hier dan wel rondlopen
zijn erg vervuild en hebben geen schoenen aan,
ze lopen op hun blote voeten of hun versleten sokken
en hun enige kleren die ze nog hebben,
hebben ze aan.
Dat is zeer triestig om zien, ik vraag mij soms af,
hoe kunnen die mensen zich toch zo laten gaan,
ze leven mensonwaardig,
zelfs dieren zijn properder op zichzelf.
Dan zie je kinderen op straat die van alles verkopen.
Dat zijn verzorgde kinderen van arme families,
die noodgedwongen spulletjes, zoals balpennen, papieren zakdoekjes,
kauwgum, moeten verkopen om hun steentje bij te dragen om te kunnen overleven.
Een tijdje geleden had ik een klein incidentje met zo'n klein meisje.
We hadden gedaan met eten in een restaurant en
Luc was naar het toilet en had een briefje van 5 pesos (50 bef) op
tafel laten liggen als fooi voor de ober. Dat meisje komt binnen en
begint alle tafels af te schuimen om toch maar iets kwijt te geraken,
ik zag het sprookje, 'het meisje met de zwavelstokjes al voor mij',
ik vond het heel zielig. Dus ik neem die 5 pesos, roep het meisje
en geef het briefje aan haar, zonder iets van haar koopwaar
te willen aannemen. Ik dacht dan kan ze dat verder verkopen en nog
iets meer verdienen, maar dat is dus mis, ik moest iets aannemen, want anders is het
bedelen en daar zijn ze heel gevoelig voor, ze hebben een groot eergevoel.
In de restaurants is de bediening niet in de rekening inbegrepen,
dus er wordt verwacht dat we 10% tip geven.
Hier verdienen de obers heel weinig omdat bijna niemand 10% tip geeft,
wij wel.
Voor dat we hier in Recoleta woonden, logeerden we in San Telmo, de tangowijk,
een armere buurt, wel een zeer toeristische buurt.
Elke zondagavond is er buiten op Plaza Dorrego tangobal,
dan komen de mensen van de buurt tango dansen en zijn ze op
hun paasbest gekleed. Dan zie je ook kostuums die fel verouderd
en bijna versleten zijn, ook de kleding van de dames is wat sjofel, maar ze
kunnen dansen en ze zijn heel fier. Hier heerst een zeer nostalgische sfeer, met de
melancholische tangomuziek. Het is wel erg fijn om er deel van uit te maken.
Dan zijn er nog de 'cartoneros', dat is de armste bevolking.
Die recycleren papier, karton, plastiek, enz.
uit de vuilzakken die de porteros van elk appartementsgebouw,
elke dag buiten zetten,
en brengen dit naar de voorziene plaatsen en krijgen hier wat geld voor.
Die 'cartoneros' doen wel een fantastische job, je ziet mannen,
vrouwen en kinderen met karton zeulen.
Ze zijn erg goed georganiseerd, hoe ze het doen weet ik niet,
maar iedereen heeft zijn straten of buurt en
er is geen onenigheid onderling. Je ziet dus altijd dezelfde
mensen in je straat die de vuilzakken uitpluizen
om het te recycleren vuil te sorteren.
Als ze hier een systeem zouden voorzien dat iedereen
zijn vuil moest sorteren, zoals dat
in België het geval is hadden deze mensen
geen werk meer en dat zou een ramp zijn.
De regering er mee bezig om de cartoneros
een sociaal statuut als arbeider te geven.
Dan zijn er de rijken, we zijn eens naar een tennisclub
gaan informeren en gaan kijken.
Dat is pure luxe en sommigen zijn onbetaalbaar, ook voor ons.
Er is een chique zwembad, een fitness, wel 40 onberispelijke
tennisvelden, waar de rijkeluiskinderen tennisles krijgen met ballenraper.
Daar zie je ook de duurdere auto's.
Deze clubs zijn ook gelegen in een parkrijke groene omgeving.
Ja, hier is veel te zien en te beleven.
Soms ben ik wel gechoqueerd als ik weer iets zie van
'dat kan toch niet', maar hier kan alles en zie je alles,
er wonen natuurlijk ook 11.000.000 inwoners op een
betrekkelijk kleine oppervlakte. Dat is evenveel volk als in heel België.
Als je alles zou zien, wat er in heel België gebeurt,
dan is dat waarschijnlijk ook altijd niet zo fraai.
Tot hier een andere kijk op deze toch wel fantastische stad!
Luc en Marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten