Het weer is hier weer fantastisch na een paar mindere dagen. Gisteren telefoon gekregen van Teresa, een Argentijnse vriendin die een paar jaar in België verbleef. Of we mee iets gingen drinken in een Hollands café. We zouden samenkomen om 10.45u, na het eten is dat hier maar het werd halftwaalf en de laatsten kwamen er pas om halfeen door. Een vriend van Teresa speelt hier polo (zoiets als voetbal te paard). Hij zou hier graag carrière maken maar voelt wel wat trughoudendheid van de Argentijnen. Wij zitten eigenlijk in een goede positie hier. We zijn alleen klant en pakken van niemand werk af. In dat café hebben we dus Leffe en Duvel en Chimay (de blauwe van 9°) gedronken. Ze spreken hier wel over "Doevel" en "Sjimaai" maar dat went wel. De prijzen zijn niet normaal (3x die van bij ons) maar we wilden dan ook Belgisch bier... Het café "Bar Van Koning" ligt in Canitas, een heel drukke buurt met veel eet-en drankhuizen. Taxi's rijden af en aan. Binnen mag je nergens roken (zaaaalig) maar de muziek stond heel luid zodat je alleen met je naaste buur kon praten. We zijn om 4u thuisgekomen wat hier nog vroeg is op een uitgangsdag.
Een paar dagen geleden zijn we een kijkje gaan nemen in hotel "Panamericano".
Op de 23ste verdieping kan je even iets eten of drinken met de stad aan je voeten. Het straatlawaai valt weg en de straat met auto's als Dinky toykes doet denken aan een nest wriemelende mieren die zenuwachtig aanschuiven. De geluiden verstommen en het doet me denken aan de stomme film van de jaren twintig. De avenida de 9°julio heeft 20 rijstroken en is onmogelijk in 1 keer over te steken. De hele stad ligt voor je uit als een landschap van ongerept beton. Zover je ziet blijven er gebouwen mekaar overlappen. De wanorde die je van dichtbij ziet vervaagt tot een mooi neutraal stadsbeeld. Later hebben we nog gewandeld in "Lavalle" een smalle lange winkelstraat met veel filmzalen die op het eind bergaf gaat en aan de horizon zie je dus de blauwe lucht. Het deed denken aan de hoofdstraat van Blankenberge met de drukte van een zomerse zondag. Hondertallen reclameborden verdringen mekaar en winkels die echt alles verkopen. Merkwaardig zijn ook de verkopers aan de verkeerslichten. Ze verkopen verrekijkers,gsm-tasjes,bloemen, zonneschermen voor achterin de wagen, vergrootglazen, blocnotes,enz...
We negeren dit alles wijselijk want om een oordeel te vellen over het product heb je geen tijd.
Waarschijnlijk gaat het om dingen die "van de boot gevallen zijn" en aan een lage prijs verkocht worden.
Nadien nog gewandeld tot aan het "Faenahotel" in Puerto Madero.
Een poepsjiekhotel met design van Philippe Starck. Een nacht logeren kost 225 Euro per kamer, een spuitwater op het terras, 5,5 euro. Wegwezen dus en weer terechtgekomen in een restaurant met buffet à volonté.
De kwaliteit van het eten boet hier in voor de kwantiteit en een enorm gamma van allerlei gerechten. De barbecue is ontontbeerlijk in dit soort zaken. Enorm groot met veel volk en veel personeel. Zeer vriendelijk alweer. Geef ons toch maar liever een gewoon restaurant met beperkte keuze. We nemen meestal 1 voorgerecht voor 2 en 1 hoofdschotel voor 2. Die formule kan je perfect toepassen. Je krijgt het gerecht al verdeeld op twee borden met dezelfde afwerking als een volledige portie. Hiermee hebben we meer dan voldoende. De porties zijn hier altijd te groot. Over het algemeen is er veel personeel in de winkels en restaurants. Toch duurt het soms lang eer je aan de beurt bent. Zeker niet zoals in België waar je met één arm de kelner roept en met de andere als het ware al je pint kan opheffen.
Het personeel is altijd heel keurig gekleed in een uniform met de naam van de zaak erop.
Ook altijd stoffen tafellakens en allerlei toebehoren bij het eten. Zeer mooie broodmandjes, creatief gevuld met broodjes in alle vormen en van alle smaken. Mensen gaan veel op restaurant maar de bezettingsgraad is verminderd. Vroeger was het aanschuiven aan de ingang maar dat is niet meer het geval.
Volgende week begint Marleen met Spaanse les. De leraar heeft 14 jaar in Spanje gewoond en is gewoon om aan buitenlanders les te geven. Het interieur van zijn studieplaats is erg volgestouwd met boeken, TV, computer en meer studiemateriaal. Sommige mensen zijn duidelijk helemaal niet bezig met de inrichting van hun woning. Ze wonen er al heel lang en de zaak is met de jaren dichtgegroeid. Ze zien zelf niet meer dat het er veel te vol staat en de helft van de spullen nooit gebruikt worden.
Maar niet zo in het appartement van architect Gradel van het bureau "Gradel en Kopelioff".
Hij is gehuwd met een binnenhuisarchitecte en woont op de 20ste verdieping van een luxueus flatgebouw met heel ruim zicht op de stad. Alles is tot in de puntjes verzorgd en past nauwgezet bij mekaar. Een verademing voor wie van schoonheid houdt.
Morgen heb ik voor het eerst afgesproken om te gaan tenissen met de broer van de bakker. Hij dacht dat ik Duitser was en vroeg of ik zo goed was als Boris becker.... We zullen zien wat het wordt.
Tot binnenkort,
Luc en Marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten