Che Guevara

In Alta Gracia bezochten we ook het geboortehuis van "Ernesto Che Guevara". Iedereen kent hem van zijn heldendaden in de bevrijding van Cuba maar in dit huis zien we vele foto's van zijn jeugd.

Che Guevara was ook dokter van opleiding. Bovendien had hij een gezin met 4 kinderen. We zagen ook een film met getuigenissen van mensen uit zijn omgeving. Als kind werd hij geplaagd door ernstige aanvallen van astma. Hij bracht daarom vele uren al lezend door omdat zware inspanningen hem te moeilijk vielen. Hierdoor werd hij zeer jong erg belezen en vormde hij zijn rebellistische houding. Anderzijds trachtte hij zijn handicap te overwinnen door fysieke inspanningen te leveren, o.a. zijn reis per moto door een groot deel van Zuid-Amerika.

Alta Gracia

Onze reis werd verder gezet richting Cordoba, de tweede grootste stad van Argentinië. Niet ver daarvan bezochten we "Alta Gracia" met als voornaamste trekpleister de vestigingsplaats van de Jezuïten. In samenwerking met de lokale bevolking ontwikkelden ze een samenleving met voor die tijd vooruitstrevende technologieën zoals deze stoel gemaakt van koeheupen en koeiehuid. Schatten uit het verleden worden hier tentoongesteld.

Ook het lokale kerkje is best een bezoek waard. En op het dorpsplein vonden we deze "palo baracho" of "zatte paal, de volksnaam voor deze boom met een dikke buik die groeit met de jaren.

La Paz

Ons tweede hotel op reis was zo uniek dat we er toch een bericht moeten over schrijven. Hotel "La Paz" was in de jaren 1860 de ambstwoning van president Roca van Argentinië. Omdat we langs een kleine weg er naartoe reden vonden we geen enkele aanwijzing om het hotel te vinden.

Onze 4x4 moest ook voor de eerste keer in actie komen op een stuk "piste" van 40km. Het spaans voor "piste" is "ripio" maar dit omvat dus alle soorten niet geasfalteerde weg. Putten, stenen, geulen enz. Maar bij aankomst kwamen we in een groene oase terecht. Het hotel ligt op een domein van 2040 ha en dit is maar een fractie van de originele oppervlakte ten tijde van Mr Roca die er 22000 ha op na hield. Alles in de stijl van jaren geleden maar wel mooi gerestaureerd en bewaard. Was het gebouw op zich al de moeite, de bijhorige activiteiten waren dat ook. Een beperkt golfterrein, roeivijver, paardrijden en dit alles inbegrepen in de prijs van één overnachting. Als onervaren ruiters deden we toch een ritje waarbij de gids met ons tot tweemaal toe de rivier overstak. Het was er wat over voor beginners maar het liep gelukkig goed af. Later op reis zouden we het zelfs nog eens proberen (in Molinos in het Noorden).

Bij het roeien kregen we plots het gezelschap van een zwarte hond die de hele tijd bij ons bleef zwemmen en daarna met ons meeliep. Het was ook de een van de enige avonden met minder mooi weer en wat motregen. Deze motregen zorgde er wel voor dat mijn camera onbruikbaar werd voor de rest van de reis en ik in Cordoba een nieuw exemplaar moest kopen, zoniet hadden jullie nu geen beeldverslag kunnen zien. De hond lag de volgende morgen voor de kamer te wachten om een wandeling met ons te maken... Maria heeft het beest dan maar uitgelaten in de vroegte... La Paz is zowel de naam van het hotel als van het dorp. En aangezien het grondgebied niet behoorde tot een van de naburige plaatsen moesten de eigenaars ook zelf instaan voor eigen electriciteitsvoorziening, telefooncentrale, watertoevoer enz. Later vernamen we dat president Roca eigenlijk verantwoordelijk was voor het wegwerken van heel wat inheemse bevolking, Indianen dus. Gelukkig wisten we dit niet op voorhand en anderzijds kunnen we ons moeilijk vereenzelvigen met de gebeurtenissen van 1860.

Nationaal park van "Talampaya"2

Zwijgen en kijken was hier alles waartoe we in staat waren. En gelukkig voor jullie heb ik foto's gemaakt...

Nationaal park van "Talampaya"1

Na "Valle de la Luna" bezochten we de volgende dag het park van "Talampaya" gelegen in de provincie "Rioja". Het eerste kan je met eigen wagen bezoeken o.l.v. van een gids die het konvooi voorafgaat. Het tweede park wordt bezocht met wagens van de parkwachters. Met onze 4x4 had het zeker gekund maar met een gewone auto rijdt je gemakkelijk vast in het losse zand. Weer een bewijs dat woestijn niet altijd uit zandvlaktes bestaat met in de verte een palmboom en een plasje water...! De gids stopt uiteraard bij de meest interessante rotsformaties en ook zijn er regelmatig korte wandelingen voorzien met uitleg over rotskervingen, de oorspronkelijke bevolking, de fauna en de flora van het park. Wie interesse heeft naar de geologische en archeologische eigenschappen van deze natuurpracht kan best eens "googelen" met de naam+het land in de zoekregel. Wij beperken ons tot de foto's en hopen dat jullie wat mee genieten van dit uitzonderlijk schouwspel. Een van de hoogtepunten was de "kathedraal". Een rots van 140m hoogte (=ongeveer 20m hoger dan de kathedraal van Antwerpen). We bevinden ons in een kloof want op een korte afstand tegenover ons is er een andere rots van hetzelfde kaliber. De gids laat ons korte woorden krachtig roepen en de echo galmt tot driemaal toe en komt ons terug in de oren alsof een andere groep bezoekers zich over de berg bevindt.... Onvergetelijke ervaring. De twee parken bezoeken op 1 dag lijkt ons geen goed idee, temeer daar het ene mooi licht heeft in de voormiddag, het andere in de namiddag.

Wie wil genieten van deze dwingende natuurpracht trekt hier twee dagen voor uit.

Sfinx in Valle de la Luna, Een ander kleurtje (turkoois) en het hotel "Cañon de Talampaya"

Reis Centraal en Noord-West Argentinë (CUYO & NOA) 1

De berichtgeving begint bij het eerste natuurpark dat de naam heeft van "Ischigualasto". Dit klinkt redelijk dinosaurusachtig en dat is goed geraden want die beestjes hebben hier écht geleefd miljoenen jaren geleden. De meer gebruikte naam voor dit natuurgebied en Nationaal park is:"Valle de la Luna" of maanvallei. Het landschap vertoont eerder grijze kleuren maar plots duiken er rotsen op met tinten van geel (solfer), groen (koper), donker grijs (ijzer) en nog meer varianten. In dit gebied zijn drie lagen die boven elkaar lagen door de jaren heen naast elkaar te komen liggen door verschuiving van aardplaten. Voor archeologen is dit een aardsparadijs. Voor onze ogen die van natuur houden een paradijs op aarde. Mooi om te zien en we vallen van de ene verbazing in de andere. Door de erosie van de verschillende samengestelde lagen hebben zich grillige rotsen gevormd. De mens heeft ze natuurlijk namen gegeven. Onder andere zien we hier waar de Egyptenaren hun inspiratie haalden voor de sfinx in Caïro!!! Deze is natuurlijk ontstaan.
Indrukwekkend is ook de "Cancha de Bolas" (zie foto), het ballenveld. Tot onze verbazing staan er eveneens ongevraagd mooie cactussen langs de kant zo groot als wijzelf en net in bloei. Omdat we buiten het hoogseizoen reizen bestaat ons konvooi uit slechts een wagen of 6. De gids geeft deskundige uitleg... in het Spaans. We mogen niets aanraken, oprapen, enz. Dit terrein mag bezocht worden maar moet bewaard blijven voor het nageslacht.
Overdonderd door deze natuurpracht rijden we nadien verder naar ons hotel "Cañon de Talampaya". Het is een nieuw hotel dat we dus geboekt hadden en het voordeel van de twijfel gegeven. Marleen bleek hier perfect gekozen te hebben. De mooie ligging,
de zalige sobere architectuur, de vriendelijkheid van het personeel, het lekker eten. Herman heeft ons bijna de hele reis herinnerd aan de beste steak die hij daar gegeten heeft. Een oase van rust.

Even geduld

Voor wie zit te wachten op foto's van onze reis vragen we nog wat geduld.
Mijn kleindochter LANA vraagt wat aandacht en ook gebeurt er van alles in BSAS.
We bezochten de delta van Tigre (stadje aan de monding van de rivier die in BsAs loopt) en gingen er Kayaken met Vlamingen.
Ondertussen loopt hier een filmfestival waar we vorig jaar al over berichten. BAFICI is een zeer internationaal gebeuren met veel goede wereldfilms. En gisteren regende het hier en hebben we dus een paar films gezien.
Zoals goede gepensioneerden hebben we tijd te kort. Dat is goed nieuws maar de blog loopt hierdoor wat achter.
Tot binnenkort. Hierbij toch een paar foto's van een schitterende zondag in Tigre.

De Reisgenoten !

We maakten een unieke reis in het centrum en Noordwesten van Argentinië. Er is veel fotomateriaal voorhanden en dus zal ik vanaf nu regelmatig over de reis berichten laten ,telkens met enkele foto's.
Hierbij even de reisgenoten voorstellen. Luc en Marleen, U wel bekend, voortaan afgekort als L en ML en Maria en Herman, twee Belgische vrienden op bezoek in Argentinië. Afgekort als MA en H.
We vertrokken op reis op 18 maart 2010. Voordien hebben we enkele mooie plaatsen laten zien in Buenos Aires (2 dagen).
We keerden terug naar BsAs op 2 april gevolgd door nog twee dagen in BsAs.
De reis verliep bijna vlekkeloos op een paar hakkefietjes na. Het weer was ronduit prachtig. We hebben al eens gezegd dat het hier "altijd" goed weer is. Dat kan natuurlijk niet maar deze reis was het zo. Op een knallend onweer na en een ferme drash in BSAS de tweede avond was het echt overal mooi weer. Ik zou bijna nog een regenavond vergeten in Salta maar we zaten toen te eten in het hotel en dus deerde het niet. We vlogen van BsAs naar San Juan en huurden daar een Suzuki 4x4 waarmee we twee natuurparken bezochten op een 200 km van San Juan.

LANA, nieuw leven !!!

Op 6 april 2010 werd een nieuwe telg geboren in het gezin van mijn jongste dochter Inge!
Ze heet "LANA". Een foto hebben we nog niet.
Dit melden U met grote vreugde....
Luc Verhaegen (opapa) en Marleen Van Dort (Omarleen)