La Paz

Ons tweede hotel op reis was zo uniek dat we er toch een bericht moeten over schrijven. Hotel "La Paz" was in de jaren 1860 de ambstwoning van president Roca van Argentinië. Omdat we langs een kleine weg er naartoe reden vonden we geen enkele aanwijzing om het hotel te vinden.

Onze 4x4 moest ook voor de eerste keer in actie komen op een stuk "piste" van 40km. Het spaans voor "piste" is "ripio" maar dit omvat dus alle soorten niet geasfalteerde weg. Putten, stenen, geulen enz. Maar bij aankomst kwamen we in een groene oase terecht. Het hotel ligt op een domein van 2040 ha en dit is maar een fractie van de originele oppervlakte ten tijde van Mr Roca die er 22000 ha op na hield. Alles in de stijl van jaren geleden maar wel mooi gerestaureerd en bewaard. Was het gebouw op zich al de moeite, de bijhorige activiteiten waren dat ook. Een beperkt golfterrein, roeivijver, paardrijden en dit alles inbegrepen in de prijs van één overnachting. Als onervaren ruiters deden we toch een ritje waarbij de gids met ons tot tweemaal toe de rivier overstak. Het was er wat over voor beginners maar het liep gelukkig goed af. Later op reis zouden we het zelfs nog eens proberen (in Molinos in het Noorden).

Bij het roeien kregen we plots het gezelschap van een zwarte hond die de hele tijd bij ons bleef zwemmen en daarna met ons meeliep. Het was ook de een van de enige avonden met minder mooi weer en wat motregen. Deze motregen zorgde er wel voor dat mijn camera onbruikbaar werd voor de rest van de reis en ik in Cordoba een nieuw exemplaar moest kopen, zoniet hadden jullie nu geen beeldverslag kunnen zien. De hond lag de volgende morgen voor de kamer te wachten om een wandeling met ons te maken... Maria heeft het beest dan maar uitgelaten in de vroegte... La Paz is zowel de naam van het hotel als van het dorp. En aangezien het grondgebied niet behoorde tot een van de naburige plaatsen moesten de eigenaars ook zelf instaan voor eigen electriciteitsvoorziening, telefooncentrale, watertoevoer enz. Later vernamen we dat president Roca eigenlijk verantwoordelijk was voor het wegwerken van heel wat inheemse bevolking, Indianen dus. Gelukkig wisten we dit niet op voorhand en anderzijds kunnen we ons moeilijk vereenzelvigen met de gebeurtenissen van 1860.