zondag 26 oktober 2008

La recoleta cimeterio,het mooiste kerkhof ter wereld

Dag allemaal,

Père la chaise in Parijs is klein bier tergen het kerkhof van Recoleta. Dit zijn geen graven meer maar kleine tempels met levensgrote engelenbeelden voor de ingang. Marmer,natuursteen,graniet,smeedwerk,koper en goud concurreren tegen mekaar. Je moet wel rijk zijn om hier een grafje te bestellen. Het zijn gebouwen met een portaal dat leidt naar een ingang van de grafkelder.
De oudste graven zijn al wat afgetakeld en blijken niet meer onderhouden te worden. Anderen staan te blinken in de zon en men ziet de zwaar versierde kisten staan door een venster met smeedwerk.

Gisteren hebben we een bed gekocht voor in ons appartement. Amerikaanse toestanden met superdikke matras en beddenbak. Dat zal wel goed slapen neem ik aan.
Er moeten nu onderhandelingen beginnen met de douanen over het vrij krijgen van onze goederen. Iedereen boezemt ons angst in. Belastingen,verzekering, waarborg, enz... we zullen wel zien.
Het weer is hier opperbest en vandaag was het plein voor de deur weer een drukte van jewelste.
Je kan het best vergelijken met het vossenplein in Brussel op zondagmorgen. Met antiek,maar ook rommel, life muzikanten, orkestjes,clowns, souvenirs enz. Leuk voor de toerist maar als ge hier woont bekijk je het al anders.
Overmorgen wordt het contract ondertekend van ons appartement en krijgen we hopelijk de sleutels. Dat zal weer een stap dichter zijn naar het normale leven... Tot nu toe verloopt alles wat rommelig maar wat wil je als je twee werelden ruilt met daartussen een zee van verschillen zo groot als de oceaan maar tegrlijkertijd is het water overal hetzelfde....

Tot volgende keer,

Luc en Marleen

donderdag 23 oktober 2008

ons eigen nestje !

We zijn natuurlijk zeer gelukkig dat we kunnen logeren in het appartement
van Gisele, maar we hebben dringend een eigen adres nodig voor
allerlei zaken. Het contract van dat eigen appartementje wordt
getekend op 28/10, op Luc zijn verjaardag,
dat zal een geruststelling zijn en kunnen we verder
onze papierenwinkel afhandelen en een GSM kopen,
ja, zonder vast adres kan je hier geen GSM kopen.
De boot met onze spulletjes komt aan op 31/10,
dus dat komt ook goed uit. Er moet wel haventax betaald
worden bij de levering en niemand kan ons zeggen hoeveel dat zal kosten,
dat is weer even spannend.
We mailen en regelen alles vanuit een internetcafe, niet zo comfortabel, maar
het gaat wel.
We houden jullie op de hoogte.
Luc en Marleen

zaterdag 18 oktober 2008

San Telmo,here we come

Hallo iedereen,

Eindelijk nog eens tijd om iets te laten weten.
We hebben ons hotel verlaten en wonen nu in San Telmo.
Ons appartement dat we in bruikleen hebben van een Aregentijnse die momenteel in Duitsland woont is vlak bij de Plaza Dorrego. Het is een zeer toeristische buurt en vooral in het weekend is het er zeer druk.(een beetje lijk het zimmerplein dus)
We doen dus of we hier doorwinterde bewoners zijn maar aan onze houding,taal en kledij zien ze dat we niet van hier zijn. Overal waar we buiten komen meten we optornen tegen verkopers van bloemen,stadsplannetjes,montblanc-vulpennen en dies meer.
Het went wel om neen te zeggen, zoniet kun je per dag heel wat geld kwijt zijn aan die jongens.
We zijn dus nog in onderhandeling om een appartement te huren in Recoleta, een heel goeie buurt waar we graag willen gaan wonen. Ondertussen genieten we van het weekend. We hebben dus nu al een woonst waar we zelf eens kunnen koken of gewoon uitblazen.
We lopen wel veel buiten en doen veel te voet, de beste manier om de stad te verkennen.
We zijn bij een bevriende Belg op het werk een kijkje gaan nemen over de stad vanop een 31ste verdieping.
Dat zicht is dus adembenemend. De stad is zo groot dat je nooit alles kan verkennen binnen de tijd die ons hier gegund wordt.Het doet me wat denken aan Athene dat ook zeer uitgestrekt is maar hier is meer hoogbouw. Soms doet het Noord-Amerikaans aan. Soms heel even maar want niets is wat het lijkt. De portero's (concierges) onderhouden de gangen en de inkomhallen van de gebouwen. Alles is kraaknet binnen en buiten wordt het koper van de bellen en de handgrepen van de deuren dagelijks gepoetst. De portero's bewaken ook wie binnen en buitenloopt. Het geeft een veilig gevoel maar we hebben ons laten vertellen dat het onveiligheidsgevoel wat politiek getint is. Ieder gebouw heeft een portero en dat betekent heel wat werkverschaffing.
We moeten nog veel leren over de stad maar dat lukt wel.
Vandaag verjaart Marleen en dat moet dus een leuke avond worden.
We houden jullie op de hoogte....
reacties welkom,

tot binnenkort,

Luc en Maleen

woensdag 15 oktober 2008

Vervolg

We hebben bijna een appartementje gevonden om te huren. De procedure is niet eenvoudig,
maar we hebben er nu toch goede hoop op dat het zal lukken.
Het is niet groot, maar heel mooi en met een mooi terras en we zullen blij zijn om onze eigen stek te hebben.
We houden jullie op de hoogte.

Elke dag iets nieuws.

Op zondag kwamen we met de taxi terecht in een soort betoging van indianen (volgens de taxichauffeur Bolivianen). Het was indrukwekkend, want ze waren bijna allemaal getooid met
hun veders. Ik voelde mij precies terechtgekomen in een Western 'Old Chatterand and Winnetoe'.

vrijdag 10 oktober 2008

reeds 1 week in 'el Capital Federal'

Ons leven begint terug een beetje regelmatiger te verlopen.
Om 10u gaan slapen (doodmoe), maar om 8 uur terug uit de veren.
De zon staat elke dag samen met ons op zonder overslaan,
tenminste tot nu toe.
De temperatuur is heel aangenaam.
We hebben gisteren in Palermo het park bezocht,
dit is een echte oase van rust in deze drukke stad.
Het is ook een mooie woonbuurt, maar die
moeten we nog verkennen.
We ontmoeten ook mensen van over de hele wereld,
een Mexicaans koppel, een koppel uit Colorado,
een oudere man uit Houston enz...
Natuurlijk allemaal zeer interessant.
We zijn ijverig bezig om een appartementje te zoeken,
er zijn er veel te huur, maar zonder een persoon die borg staat
voor ons is het toch een moeilijke zoektocht.
Maar voor alle probleempjes is er wel een oplossing.
Alles is hier anders, dus moeten we wennen aan de gewoontes
(goede en minder goede) van los Porteños.
Het verschil tussen rijk en arm is hier wel erg confronterend!
Je zit in een gezellig restaurant rustig te eten aan het raam,
terwijl de cartonero's op de straat de vuilzakken onderzoeken
op iets bruikbaars. Blijkbaar hebben ze ook hun wijken,
waar ze op zoek gaan. Je ziet jonge, verzorgde meisjes en
vrouwen zoals ik, die in de vuilzakken rommelen. Het wordt hier
aanzien als heel gewoon, terwijl het voor ons toch wel raar aanvoelt.
Daarnaast zijn tennisclubs hier nog heel elitair,
dus voornamelijk voor de rijkere bevolking, hebben we ondervonden.
Enfin, we leren elke dag bij en de stad wordt elke dag een beetje vertrouwder.
Luc en Marleen

woensdag 8 oktober 2008

Het leven zoals het is in Buenos Aires




Moe maar tevreden is de korte samenvatting van ons pril verblijf tot nu toe. Alhoewel op het eerste gezicht alles hetzelfde lijkt, is alles anders. De grootstad kennen we van Brussel en Antwerpen maar die zijn niets vergeleken bij deze GROOTstad. Met de taxichauffeurs heb ik mijn verhouding wat moeten bijstellen. Als je veel met ze praat beginnen ze ook minder aandachtig te rijden en verliezen ze terrein tegenover de andere auto's. Met andere woorden, kost het meer om ergens te geraken. Voor 2.5euro raak je wel altijd aan de andere zijde van de stad. De gesprekken gaan over alle onderdelen van het leven maar we proberen de spitsuren te vermijden omdat de files dan een feit zijn. Gisteren het appartement bezocht waar we voor een paar maanden gaan wonen in San Telmo. In het weekend barst de wijk van de toeristen,in de week is het een gewone buurt. Het huis is zeer groot en zeer oud maar een juweel qua architectuur. Ondertussen zoeken we verder naar een woonst voor daarna. De agentschappen/eigenaars zijn achterdochtig, ze kennen ons niet en vertrouwen ons niet echt.
Dat is natuurlijk wederzijds. We onderhandelen momenteel over een appartement hier in de buurt. De eigenaar is onbekend tot nu toe. Men doet wat geheimzinnig over het contract, nog meer over de comissie die het agentschap zal opstrijken.
Ieder gebouw heeft een 'Portero'. Een concierge zeg maar die de gemeenschappelijke delen beheert en onderhoudt. De portero's zijn veel uren in het gebouw aanwezig en poetsen verwoed alle koperen onderdelen van de ingang en inkomhall. Het is mooi om de prachtige portalen te zien waarachter het leven zijn gang gaat. Op straat kom je de hondenwandelaars tegen met 5,6,7 honden tegelijk. De rassen lopen erg uiteen maar de dieren gaan braaf zij aan zij.
De eigenaars betalen om de hond 3x per dag te laten wandelen. S'avonds zie je ze de hond nog even uitlaten, een plasje voor de deur in de goot en snel weer naar binnen. Mensen van alle pluimage zie je lopen. Recoleta, waar we nu op hotel zijn is een echte woonbuurt. Veel restuarantjes,cafe's, winkels, kantoortjes, kortom, het leven zoals het is......
Sommige zaken zijn helemaal nieuw en erg trendy ingericht. Andere volgen een thematisch interieur, consequent, smaakvol en stralen veel gezelligheid uit. Hier zouden we kunnen wonen...

Oh, ja het weer, fris maar zeer zonnig, de zomer is op komst. Alles is in bloei. Hetzelfde als bij ons maar dan omgekeerd.

Hasta pronto

Luc

zondag 5 oktober 2008

3de dqg

Het is hier prachtig lenteweer, dus gaan we vandaag naar San Telmo, het hartje van Baires.
Daar is een rommelmarktje, elke zondag en er wordt tango gedanst. En het wordt voorlopig
onze nieuwe woonplaats.
Luc en Marleen

zaterdag 4 oktober 2008

Beste vrienden,

De eerste vermoeidheid is nu bijgeslapen en onze hotelkamer wordt vertrouwd terrein.
Alhoewel het nog een gevecht is met qwerty en ik blij zal zijn als we onze azerty computer zien verschijnen wil ik toch even wat kwijt over onze eerste indrukken in deze stad waar we de grenzen nog lang niet van kennen.

Gisteren waren we toe aan een "vroegnaarbedgaanmoment" maar ik heb Marleen nog kunnen overtuigen om iets te gaan eten in de buurt.
Het is natuurlijk anders dan thuis zoniet waren we niet gekomen van over de oceaan om dit alles te zien. Het eten was lekker ,gewoon "basic", vlees, groenten en patatjes, maar met veel liefde opgediend.
Wat ik opmerk is dat mensen veel meer om mekaar geven dan we dachten. Iedereen is erg vriendelijk en behulpzaam, (dat kan nog wel eens veranderen natuurlijk). De taxichauffeurs zijn niet gewoon dat de klanten met hen praten en zeker niet dat de klant vooraan plaats neemt zoals ik doe. De lange oefenjaren van Spaanse les werpen hier onmiddellijk hun vruchten af. Ik kreeg al van drie verschillende chauffeurs een compliment dat ik goed Spaans spreek. Het kan wel zijn om mij te plezieren maar ik weet toch dat we kunnen praten en dat ik hen goed versta. Het nadeel is dat als ze merken dat je ze verstaat, ze ook vlugger beginnen te praten zonder te beseffen dat het een nieuwe pas verworven kennis is voor mij.
Vanmiddag hebben we afspraak om 14 uur met Jean-Pierre , iemand die ons een appartement wil verhuren voor 1 jaar, een Belg die hier gekomen is voor zijn werk en bijna op pensioen gaat.
Ze blijven in BsAs wonen.....
Voorlopig hou ik het hierbij. Veel groeten aan het thuisfront en tot binnenkort.

Luc en Marleen.

vrijdag 3 oktober 2008

aangekomen in het Art-hotel




We hebben afscheid genomen van iedereen,
soms met gemengde gevoelens.
Luc heeft afscheid genomen van zijn dochter en van zijn
kleinzoon Elian, broer en schoonzus en ik van mijn
moeder, broer, zus, schoonzus en nichten en neven .
Dat was emotioneel niet gemakkelijk.
Maar hier zijn we dan nu, juist aangekomen in het Art-hotel.
De reis was vermoeiend, maar alles ging redelijk vlot.
Nu even uitblazen.

Luc en Marleen