In Purmamarca, onze eerste halte na de vlucht van Cordoba naar Salta belanden we weer in een oase van rust. Onze tweede huurauto is een Ford Ranger, eigenlijk een pick-up (4x4) met nog een deksel op de kofferbak. Een wreed groot masjien met gloednieuwe banden. Na een aantal km wennen voelen we er ons toch comfortabel in. Vooral dat je met zo'n bak niet opvalt als toerist. De locals rijden bijna allemaal met zoiets en de Argentijnse nummerplaat en getinte ruiten doen ons helemaal opgaan in het plaatselijk verkeer. We logeren die avond in "Manantial de Silencio".
Een prachtig pand buiten het dorp gelegen tegen de bergwand. De rust is er totaal, de keuken overheerlijk, de bediening discreet maar perfect. De kamers ruim en tip-top in orde. We vallen met ons spreekwoordelijk gat weer ferm in de boter. We laten ons dan ook verwennen na een rit door pure adembenemende natuur. De rotsen zijn hier meerkleurig naargelang de ouderdom en het hoofdbestanddeel in de verschillende gesteenten. Alles miljoenen jaren oud en ongeschonden. Grijs, rood, goud, geel, bruin alles door of naast elkaar.
Bovendien is het schitterend weer en genieten we met volle teugen. We blijven twee dagen in dit hotel en verkennen van hieruit de omgeving. Goede wegen, betrekkelijk weinig toeristen en opeenvolgende kleine dorpjes met een Indiaanse bevolking. Deze mensen verkopen wel dingen maar dringen niets op en het is aangenaam om met hen te onderhandelen over prijs en kwaliteit. Marleen koopt wat sjaals en ik een panfluit, een instrument dat ik nog graag zou bespelen maar er nog nooit tijd voor vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten