We rijden langs een der grootste zoutmijnen ter wereld. De eindeloze witte vlakte wordt alleen onderbroken door zorgvuldig uitgehakte rechthoeken. De bovenste laag met bevuild zout wordt eerst weggeschept waarna het maagdelijk witte zout wordt opgehaald en verwerkt. De arbeiders die dit werk verrichten zijn Indianen. Ze krijgen ongeveer 6 euro om 1000kg!!! materie te verwerken. Ze moeten van ver komen met aftandse brommertjes of busjes over de stofferige wegen. De rit is mooi maar zeer stofferig. Ik denk niet dat ze de schoonheid van het landschap nog zien. Zoals met veel dingen is de eerste aanblik de mooiste en zal de beste herinneringen oproepen later. Voor ons een enige plaats met een glasheldere horizon tussen blauwe lucht en witte vlakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten