De weg van Iguazu naar de ruines van San Ignacio bedraagt ongeveer 250 km. De weg is in goede staat en zo zien we weer een stuk van een onmetelijk land waar we doorrijden. Het regenwoud is zo uitgestrekt en zover het oog het toelaat zien we regenwoud, dennebomen van 50 jaar oud en ceders en nog andere soorten sjieke bomen waar ik de naam al vergeten ben. Onderweg soms mooie huizen met daarrond vele kleine zeer bescheiden woningen. We denken dat het van een eigenaar is van een stuk woud met de arbeiders die er werken in de bosbouw daarrond wonend! We rijden met een "remis", een auto met chauffeur zoals een taxi maar zonder meter. De prijs wordt vooraf afgesproken. Die was behoorlijk hoog voor het stuk dat we moesten afleggen maar toen we zeiden dat we een bus zouden nemen kwam de chauffeur met een voorstel aan bijna halve prijs. Niets moeten uitzoeken. Stoppen waar je wil. Alles bezoeken met een privégids ter plaatse (soms in het Engels,dan weer in het Spaans). We hebben er geen spijt van. De chauffeur was een super discrete knappe man die zijn taak onberispelijk volbracht. Hij zette ons uiteindelijk af bij het hotel in Posadas, de hoofdstad van Misiones. De ruines zijn een getuigenis van hoe de Jesuïten vanaf 1609 een aantal missies opzetten in samenwerking met de Guarani-indianen. Ze leefden in gemeenschappen en werkten samen met de Jesuïten aan de bouwwerken van hun gemeenschap. De Guarani's werden in bescherming genomen tegen de Portugezen maar ook wel sterk betrokken bij de godsdienst die de Jesuïeten naar Misiones brachten. Het bouwwerk van San Ignacio nam 30 jaar in beslag en werd later in brand gestoken. Wat er nog van overblijft wordt nu langzaam gerestaureerd en bewaard voor de geschiedenis. De sfeer is indringend. We zijn er quasi alleen met de gids die ons in vrij behoorlijk Engels het verhaal doet van de gemeenschap. Moest dezelfde situatie zich voordoen ano 2009, zouden ze zeker als sekte benoemd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten