Vandaag afgesproken met een Argentijns koppel in Kansas city. Een bar restaurant op Amerikaanse leest geschoeid maar een wereld apart. Om 18u hadden we afgesproken maar om 17.30u belt Daniel de afspraak af wegens onvoorziene omstandigheden. Niet getreurd en dus met ons twee aan de bar gaan zitten voor de "happy hour". Een grote toog met barmannen a la Tom Cruise die cocktails ingieten met een meter afstand tussen de fles en het glas. Alles aan prijzen die je niet voor mogelijk acht als je van België komt. Aanvankelijk is het betrekkelijk rustig maar gaandeweg loopt de zaak voller met mensen van verschillend komaf. Champagne aan 8 pesos per glas kunnen we echt niet afslaan (1.5 euro!). Alles wat gadeslaan en ons afvragen waarom Daniel heeft afgezegd. Een paar weken geleden hebben we hem leren kennen en heeft hij ons nog thuisgebracht met zijn auto en koffie gedronken op ons appartement. Even denken we dat hij een oplichter kan zijn en nu in ons appartement alles leegrooft terwijl wij op hem zitten te wachten.
Fantasie de vrije loop laten kan soms leiden tot absurde gedachten...
Het leven aan de toog is boeiend en indrukwekkend. Alles gebeurt aan een tempo van 20-jarigen en wij kijken toe. Het verloopt volgens het ritme van een geoliede machine. Kansas city is niet uit de lucht gegrepen en alhoewel we nooit in die stad geweest zijn doet dit denken aan Noord-Amerika. Er is gezelligheid alom, lekkere hapjes, vrolijke mensen, goed licht, leuke sfeer. Het is weekend en morgen is het hier een Nationale feestdag (25 de Mayo). Er is hier zelfs een straat genoemd naar deze feestdag. We proberen een tafel te reserveren om te eten maar dat kan niet. Gewoon aanmelden aan de ingang aub. Er worden geen reservaties genoteerd omdat vanaf 21u mensen beginnen aan te schuiven en in de rij gaan staan om een plaats te bekomen. We worden naar een tafel gebracht aan het raam dat uitgeeft op de "hypodrome"waar nu niets meer te beleven valt. Toch nog een mooi uitzicht op de verlaten renbaan. Het eten is voortreffelijk, een uitstekend flesje "merlot". Niets aan de buitenkant laat vermoeden wat zich hier afspeelt op een zondagavond. Hele families, jong en oud komt zich hier te goed doen aan lekkere gerechten met veel te grote porties. We kennen dit al en nemen 1 schotel voor ons twee. Veel, lekker en niet duur. Soms lijkt het wel een sprookje maar het is dus echt. Een taxi brengt ons nog voor 3 euro naar huis. Over dezelfde afstand hebben we namiddag 1.5uur gewandeld in een rustige lage herfstzon. Nu rijden we terug en zien we de nevel opkomen in de parken die feilloos verlicht zijn tot kilometers ver. De avenida Libertador met zijn 12 rijstroken zoeft voorbij sjieke appartementsblokken.
Terug thuis staat alles nog op zijn plaats en gaan we met een goed gevoel de nacht in. Tomorrrow is another day...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten