De musical "Edith Piaf"van Pam Gems is een productie onder Engelse regie (Jamie Lloyd) die al een paar weken volle zalen trekt. De regie is voortreffelijk met een ingehouden spanning die niet verminderd gedurende de hele voorstelling. De belichting, de klank, de acteurs, alles zeer professioneel uitgevoerd met een ademloos publiek. De Argentijnen of toch zeker de "porteños" (inwoners van Buenos Aires) houden van theater,dans,muziek,film enz. Ze kunnen uren in de rij staan om kaartjes te bemachtigen.
Ik wou kaartjes bestellen via internet maar de site weigerde mijn registratienummer (DNI, een soort burgernummer dat we pas in november zullen krijgen). Dus ben ik de metro kaartjes gaan kopen waaronder een zeer oud metrostel me terugvoerde naar de jaren dertig/veertig. Dan nog 3 kwartier aanschuiven. Het was wel de moeite waard. Een prachtige vertolking van "Elena Roger", een Argentijnse die een hele tijd in het buitenland werkte. Het theater "Liceo" is oud maar mooi geconserveerd of gerestaureerd of beide. Een soort kleine Burla schouwburg! Het theater ligt aan de plaza congreso, een majestueus plein zoals er velen zijn in BsAs.
Gisteren het restaurant "Palacio Español" bezocht gelegen op de Avenida 9° de julio. De breedste straat ter wereld met 22 rijstroken. Het restaurant, gebouwd in 1908 (tot 1911) telt verschillende zalen met prachtige decoraties. Het was de periode toen Argentinië nog tot de rijkste landen ter wereld behoorde. Buenos Aires was de 3de rijkste stad van Amerika na New York en Chicago. Vooral door politieke wantoestanden verdween deze status door de jaren heen.
Rond halfnegen waren er maar twee tafeltjes bezet, (Argentijnen gaan laat eten) maar rond 10u zaten er wel 200 mensen te eten,drinken, converseren en genieten van het ongelooflijke kader met veel brons marmer en houtwerk, afgewisseld met grote schilderijen. De Koninklijke familie van Spanje en een hele reeks staatshoofden waren hier al te gast. Sommige kelners leken wel mee met de meubels te zijn bewaard al was de bediening voortreffelijk. Ook het eten was lekker en we bleven nog net onder de 50€ voor ons beiden met alles erop en eraan.
Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet meegenomen maar ik stuur later nog wel wat foto's mee van deze plaats.
Tijdens de voorstelling van Piaf was het verboden om foto's te nemen...
We wachten nu op de lente die er binnen een maand zit aan te komen. Tegen dan hopen we ook verhuisd te zijn naar ons eigen appartement.
Veel groeten uit BsAs en tot binnenkort
Luc en Marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten