Buenos Aires is gebouwd op grootse plannen. Grootse projecten waarin wijken in één keer uit de grond werden gestampt en straten eindeloos doorliepen. Kijkt u niet raar op van een huisnummer vijfduizend-zoveel, de huisnummers gaan per blok met honderd omhoog en menige straat of laan telt meer dan vijftig blokken. De rasterstructuur is overbiddelijk en laat zich slechts hier en daar kort onderbreken door een bocht in het spoor, een diagonaal of een andere frivoliteit.Maar een paar keer ging het mis met de planning. Daardoor ontstonden zogenaamde 'pasajes', doorgangen. Het zijn straatjes met een lengte van een blok of twee. Ze sluiten niet aan op kruispunten en verbinden niets met nergens. Het zijn misbaksels van de stedenplanners, die zich in de loop der jaren omgevormd hebben tot oases van rust met een eigen verhaal. In het verleden genoten de pasajes weinig aanzien en werden ze bewoond door minder draagkrachtigen. Later oefenden de straatjes een grote aantrekkingskracht uit op kunstenaars en mensen op zoek naar iets anders.
Pasaje Bollini (of kortweg Bollini) is zo'n straatje. Het ligt tussen de doorgaande straten French en Pacheco de Melo in het betaalbaardere deel van de wijk Recoleta, verscholen achter het ziekenhuis Rivadavia. Het is een onbeduidend straatje waar je haast aan voorbij zou lopen. Sla je echter de hoek om en loop je erin, dan wordt je meteen getroffen door de verstilde sfeer, de onstedelijke laagbouw en de aangename rust. Het plaveisel van kinderkopjes geeft de straat een aangenaam ouderwets aanzien.
Bollini beslaat twee blokken. In het deel tussen French en Peña zit een aantal behoorlijke restaurants, variërend van de hippe Erin restau-lounge tot de huiselijke parilla (barbecue) Campo Chico. Het deel tussen Peña en Pacheco de Melo is het mooist. Oude panden worden afgewisseld met moderne, experimentele architectuur. Het levert een interessante en kleurrijke mix op.
Er pal tegenover zit 'La Dama de Bollini'. Het is een literair café en restaurant dat voorheen gefrequenteerd werd door de grote schrijver Borges, die er een gedicht aan wijdde en de straat opvoerde in een van zijn romans. Maar 'La Dama de Bollini' biedt ook tango, exposities en muziekvoorstellingen. Bollini mag dan begonnen zijn als een doorsteekje tussen grotere straten, het is nu een bestemming op zichzelf.
(tekst overgenomen van Han de Looper, jounalist)
