Verslagenheid, verdriet, rouw!

Het was een zwart weekend!

Nadat vorige zaterdag 13/2 een oude klasgenote Rieja

begraven is, 52j, gestreden, maar verloren tegen kanker

kregen we zaterdag 20/2 terug slecht nieuws.

Mark De Belder, departementshoofd, collega,

maar vooral goede vriend is op 56j

in zijn slaap overleden in Florida,

waar hij samen met zijn partner Annemie en haar kinderen

op vakantie was.

Het nieuws kwam zeer hard aan!

We waren teneergeslagen, hadden verdriet!

We zijn zover weg, dat maakt het nog moeilijker!

Niet eventjes kunnen praten met je andere collega's,

geen knuffels, niet samen wenen, geen verhalen kunnen ophalen,

geen foto's bekijken, dit hadden we niet ingeschat!!!

Niemand had dit verwacht!

Al wenend schreef ik een tekstje voor het rouwregister!

Dit afscheid doet pijn!

Hopelijk krijgen jullie nu beiden de rust die jullie verdienen!

Luc en Marleen

Belgische Murga in BsAs

Donderdagavond naar het cultureel centrum "Riojas" geweest. Er was een voorstelling gepland van een Belgische Murgagroep die was samengesteld uit leden van murga's uit verschillende Belgische steden met telkens 1 afgevaardigde. Vandaar droegen ze ook een vlag met het toepasselijk opschrift "Ceci n'est pas une murga". De Belgen hebben hier afspraak met murgagroepen van Buenos Aires om te verbroederen en samen op te treden. De Belgen vonden het leuk om eindelijk eens in de bakermat van de murga te kunnen zijn. Er zijn dit weekend nog twee optredens gepland in het cultureel centrum. Het was ook opvallend dat verschillende Belgen uitstekend spaans spraken. Het publiek was hierover zeer verwonderd omdat de meeste mensen hier alleen maar spaans spreken.
De "murga" is eigenlijk onstaan als protestgroep tegen allerlei wantoestanden. De begeleiding gebeurt meestal op trommels en allerhande slaginstrumenten. De optocht gebeurt steeds in de straten en op eenvoudige danspassen en ritmes. Ze kunnen zo uren doorgaan...
Weer een Belgische aanwezigheid in Buenos Aires.

Altijd?mooi?weer?

Dat het weer ook al eens anders kan zijn in BsAs hebben we gisteren ondervonden. We zagen het al eens op TV maar gisteren zaten we er midden in. Een onweer brak door rond half vijf. We waren in Palermo, normaal op twintig minuten van huis. Geen taxi te vinden als het hard regent, dat wisten we al. Dan maar te voet vertrokken met een paar propere vuilzakken als geïmproviseerde regenjas. Onderweg werd al duidelijk dat het niet normaal was. 3 autos waren vernield door 1 omgevallen boom.De straat was meer een rivier, de voetpaden onzichtbaar. Dus liepen we midden op de rijweg die wat hoger ligt. De autos reden omzichtig voorbij zonder teveel water op te spatten. Een bus die achter ons kwam aangereden pikte ons op waar geen halte was. De bus zat onderweg meer dan een uur vast in het verkeer. Auto's begonnen over het voetpad te rijden om toch wat vooruit te komen. Mensen stapten uit de bus en waadden door het water tot boven de knieën. De bus keerde terug en reed via een andere weg naar de hoofdweg. daar werd het pas mooi. Allerlei objecten dreven door de straten. Mensen verplaatsten zich met opblaasbare bootjes of binnenbanden van vrachtwagens. De auto's zaten tot boven de wielen in het water. Hier en daar brandweer aan het pompen. Ziekenwagens met scherpe sirene's stonden stil. Later op TV zagen we hoe mensen een bed met een oude man erin door het water droegen naar een drogere plaats. Grote solidariteit. Op de bus had een vrouw haar kindje in een grijze vuilzak gewikkeld om het wat te beschermen tegen de komende regen. Huizen en winkels liepen onder, ook kelders, garages, metrolijnen vielen uit. Na drie uur waren we weer thuis. Onze buurt ligt wat hoger en daar waren geen problemen. Dan in de douche met nog meer (warm en proper) water! Hééérlijk.
Eén van de oorzaken van de overlast is dat er nu gebouwen staan van 15 verdiepingen waar er vroeger huizen stonden van 3.
100 badkamers op de oppervlakte van 20 vroeger. Mensen gaan ook meer douchen en wassen bij regenweer. Dus meer en meer water voor dezelfde riolen die hier al niet op voorzien zijn en nog minder op de zondvloed zoals die van gisteren.
De stad voert momenteel wel grote werken uit op 30meter diepte. Een immense graafmachine haalt grond weg en onmiddellijk komen er betonnen delen van een enorme rioolbuis in de plaats. Dat alles zal de zaak oplossen binnen 5 of 10 of 15 jaar.
Ondertussen wanen we ons dus af en toe in de derde wereld. Oei, het ís hier derde wereld! Morgen schijnt de zon en kan alles weer wegtrekken en opdrogen. Buenos Aires...

Marleen volgt reeds één jaar Spaanse les!

Ja, hoor! Tot mijn eigen verbazing spreek ik reeds een aardig mondje Spaans, of zal ik zeggen Argentijns. Want er zijn toch een aantal verschillen in uitspraak.

Ik volg elke woensdagmorgen 2 uren les bij profesor José Serebrenik, een zeer aangename, vriendelijke, geduldige, joodse leraar, die (gelukkig voor mij) zeer goed Engels spreekt en ook Engelse les geeft aan spaanstaligen.

Hij woont in de wijk Balvanera (in de volksmond Once genoemd).

Het is de joodse wijk, een zeer drukke, bedrijvige buurt met allemaal winkeltjes, groothandels en kraampjes. Sommigen vinden het soms een beetje gevaarlijk, maar ik vind dit eigenlijk niet, omdat er altijd veel volk rondloopt.

Er is ook politiebewaking omdat er twee synagogen in die buurt zijn.

Mijn lessen zijn altijd zeer gevarieerd. Ik heb een beetje de gewoonte opgevat om

voor de les een aantal punten op te schrijven (in het Spaans) waarover we kunnen spreken.

Meestal gaat het over zaken die ik in de loop van de voorbije week heb meegemaakt, gezien of gehoord.

Dat kan gaan over een tentoonstelling, over een muziekvoorstelling,

maar ook over de verschillende levensgewoonten in Argentinië, Europa, België of over iets zeer persoonlijk, zelfs emotioneel.

Daarover spreken wordt meestal een zeer interessante conversatie.

Hij weet ook zeer veel over de geschiedenis en de cultuur van Argentinië en Buenos Aires, de lessen gaan dus veel verder dan enkel de gramatica, woordenschat en spelling.

Tijdens de dictatuur is hij samen met zijn vrouw moeten vluchten en zij hebben vanaf 1976

gedurende 14 jaar in Tenerife gewoond.

Ik zal zeker nog een jaartje verder les volgen, vooral omdat ik het zo graag doe!

200 jaar Argentinië!!!

In 2010 is Argentinië 200 jaar onafhankelijk. Dat wordt hier natuurlijk uitgebreid gevierd. Vergeleken met de oude wereld van Europa is dit weinig maar er was natuurlijk veel meer hier. Andere (zeer intelligente) beschavingen woonden in Zuid-Amerika en kenden tijden van rijkdom en lieten prachtige getuigenissen na voor het nageslacht. De bevolking van Argentinië is jong en dus is het nuttig om hen de tijdslijn van hun land even onder ogen te brengen. Op de grote "Avenida de Libertador" zagen we ze al een paar weken werken aan een paviljoen waarvan we niet wisten wat het zou worden. Eerst dachten we aan een kunstwerk. Eergisteren deden we nog een lange wandeling en kwamen er voorbij. Het paviljoen is het resultaat van een wedstrijd die werd ingericht. Het winnend project is een lage lange constructie van hout en aluminium in balkvorm. Het geheel is omzwachteld met stroken lichtgrijs textiel met daartussen openingen. Regen en wind, zon en schaduw hebben vrij spel op het geheel waardoor de inhoud dus wel een waterdicht geheel moest zijn. Dit werd opgelost door ieder decenium van de 200 jaar voor te stellen door een witte kubus van ongeveer 1 vierkante meter waarop teksten de hoogtepunten weergeven van de geschiedenis van Argentinië.
De zijkanten worden benut om foto's te tonen die de betreffende teksten illustreren. Het geheel bevindt zich langs de drukke weg maar in het park.
Het hele jaar door worden er manifestaties gehouden met gebruik van allerlei disciplines. Alles wordt voorgesteld in piepkleine boekjes die per maand verschijnen en waarvan we het "januari" nummer gratis konden meenemen.
Op gebied van design en creativiteit worden er heel mooie initiatieven gerealiseerd in BsAs waar we heel gelukkig mee zijn.
Dit bewijst dat Argentijnen kunnen plannen, organiseren en creatief zijn. Anderzijds zijn ze zo gewend om afknappers te incasseren dat ze er niet meer van opkijken. Zo zijn er bvb een paar kubussen waar ook beelden op te zien zijn (met ingebouwde beeldschermen) blijkbaar niet helemaal waterdicht. Het mag hier dan niet zo dikwijls regenen maar wel des te harder en dus heeft men het videoscherm afgeplakt tot nader orde om verdere schade te voorkomen.
Iets wat ons ook verrast bij veel activiteiten is de melding dat ze NIET doorgaan in geval van regen. Dat wil dus zeggen dat alles in gereedheid wordt gebracht en bij regen gewoon wordt afgelast. In België gaat het dan door in de tent maar hier wonen zoveel mensen dat geen enkele tent groot genoeg is. Veel manifestaties zijn gratis en dus vraag ik mij af hoe de afspraken verlopen bij regenweer. Krijgen de artiesten toch hun geld of hebben ze gewoon pech en krijgen ze niets...
De Argentijn is flexibel... horen we dikwijls zeggen en ik denk dat het waar is. (geen foto wegens geen camera bij)