36°C boven water

Jullie hebben al gemerkt dat onze berichtgeving wat vermindert in aantal berichten. Onze eerste jaargang was doorspekt met bezoeken aan allerlei nieuwe sites in BsAs. We hebben nu al veel in deze stad verkend en bepaalde plaatsen komen herhaaldelijk terug in ons programma maar zonder dat we daar terug uitvoerig over schrijven. We voelen ons meer en meer geïntegreerd in deze grote stad en gedragen ons niet langer meer als de gretige toerist die alles moet zien en belopen. Vandaag is de temperatuur van die aard dat je best niet teveel onderneemt. We hebben ons in deze mooie zomermaand dan ook al meer dan eens genesteld aan het zwembad van ons appartement met een dik boek, een drankje, lees-en zonnebril. Marleen is verdiept in "Tot ik jou vind" van John Irving en ikzelf lees "De schaduw van de wind" van de Spaanse schrijver Carlos Ruis Zafón. Beiden zeer dikke boeken maar erg de moeite waard. Tussendoor duiken we in het zwembad wegens te warm. Op het nieuws volgen we dan de koude winterperikelen in België. Onwezenlijk voor ons. Het weer is hier nu al een volle week onberispelijk mooi. Een mens went ook aan de warmte en we hebben een kleurtje dat je in jaren niet meer gezien hebt voor een Belg. Soms zijn er hier in het gebouw toeristen die tijdelijk huren voor enkele dagen of weken en dan met veel moeite proberen wat kleur te verwerven op korte tijd. We zijn er zelf niet zoveel mee bezig maar we zijn wel veel buiten en dus komt de kleur vanzelf.
Gisteren nog een bijeenkomst gehad met Vlamingen in Argentinië. Daar ontmoet je alle leeftijden en mensen die bezig zijn met de meest uiteenlopende dingen. Velen zijn hier omdat ze hun (Argentijnse) liefde gevolgd zijn al of niet met tevredenheid. Werk vinden voor een Europeaan is hier niet eenvoudig. Vooral de lonen vallen tegen tenzij je voor een buitenlands bedrijf kunt werken. Bovendien zijn er soms jonge kinderen bij betrokken. De taalperikelen, de school, enz. allemaal niet eenvoudig. Sommigen keren terug naar België voor diverse redenen. Voor ons is het tot nu toe een goede beslissing geweest en het blijft genieten van de omstandigheden waarin we ons bevinden. Een paar keer per week gaan we nu naar de golf. Eenmaal les en de andere keer oefenen. Het wordt iedere keer beter en boeiender omdat we bepaalde technieken onder de knie beginnen te krijgen.
Het is een wereld die opengaat. De rust die je ervaart op het terrein is ongelofelijk. De omgeving is prachtig en het spel vraagt alle concentratie. Zoals met veel dingen in je leven begrijp je pas wat het betekent als je er daadwerkelijk mee bezig bent.
Dus sorry als we wat minder berichten laten maar ons leven is niet minder interessant geworden, alleen soms wat minder spectaculair om erover te berichten.

Oudejaarsavond 2009

Het Kerstfeest hebben we in ons appartement gevierd met enkele Belgen die in BsAs wonen. Maar voor Oudjaar waren we uitgenodigd bij onze vrienden Damian en Amalia. Bij Argentijnen over de vloer komen is niet zo evident voor buitenlanders maar uitgenodigd worden voor Oudjaar is nog veel specialer. Onze inburgering heeft hiermee weer een grote stap voorwaarts gemaakt.
Uiteraard verliepen alle gesprekken volledig in het Spaans. Amalia had voortreffelijk gekookt voor 8 personen. De twee broers van mijn tennisvriend Damian waren ook aanwezig en Amalias moeder met vriend. Alles verliep in een ongedwongen sfeer. Waar wij toch ons best hadden gedaan om er wat feestelijk uit te zien was hier bij de vrienden niets van te merken. Iedereen in zijn meest gemakkelijke outfit. Alles ongedwongen maar zeer hartelijk. Een leuk feest dat ons altijd zal bijblijven.

Kansas City...

We hebben in het verleden al eens bericht over deze plaats. Een bar-restaurant geschoeid op Amerikaanse leest in de stad Buenos Aires. Dit restaurant is ondertussen een van onze favoriete plaatsjes om eens door te zakken. We bezochten het vroeger altijd na de golfles maar sinds we onze eigen uitrusting hebben is het niet meer mogelijk. Het materiaal is net wat te opzichtig om ermee binnen te stappen. Maar onlangs waren we er toch weer eens verzeild geraakt op een "happy hour". Het is er dan erg druk en de sfeer is moeilijk te beschrijven. Het doet ons wat denken aan "de engel" in Zandhoven, ook op Amerikaanse leest geschoeid trouwens. Een geoliede machine waar alles "smoothly" verloopt. Aandacht voor de klant, vriendelijkheid, "snelheid en efficientie". Dit is het opschrift dat zich achteraan in de keuken bevindt en waarvan ik graag een foto had gemaakt. De eerste maal dat we de Kansas bezochten had ik al een foto van de (open) keuken willen maken maar dit werd me (vriendelijk) verhinderd. Nu, zoveel maanden later zijn we er al gekend en min of meer tot de goede klanten gerekend. Dus vroeg ik aan Ruben, een van de verschillende barmannen die tevens een overbuur is van ons hoe ik deze foto zou kunnen maken. Ruben pleegde overleg met een collega en vroeg me of ik mijn camera wilde geven.... Ze vertrokken dan met zijn tweeën alsof ze een aantal zaken naar de keuken brachten. Dit gebeurd dus regelmatig waarbij de af te wassen spullen naar de keuken gebracht worden, afgedekt met een grote witte serviette. Mijn camera verdween dus onder een witte serviette en de twee barmannen liepen als in een slapstick naar de keuken met een uitgestreken gezicht. Alleen Marleen en ik wisten beter. Na enkele minuten keerden ze terug en stond de bewuste foto op mijn camera... Later op de avond kregen we het gezelschap naast ons van Deborah en Ramtin, uit Californië. Een koppel dat zich verloofd had in Buenos Aires en Ramtin had haar net op deze avond ten huwelijk gevraagd. De verlovingsring, een festijn van diamanten schitterde aan haar hand. Hun geluk was nog groter toen ze bemerkten dat wij (ook) Engels spraken. Ramtin is afkomstig van Iran en als kleine jongen met zijn ouders gevlucht naar de Verenigde Staten.
Deborah leek wel Argentijnse maar is dus Amerikaanse met tot nu toe mij onbekende roots. We zullen elkaar hopelijk nog eens ontmoeten hetzij in Buenos Aires, hetzij in San Diego waar ze nu wonen (U.S.A.)
In de "Kansas" is het altijd een beetje feest en we ontmoetten er reeds verschillende interessante mensen. Ramtin heeft lang in Duitsland gewoond en gewerkt maar studeert nu geneeskunde. Een studie die zowel de Westerse als de Oosterse geneeskunde omvat.