zondag 24 mei 2009

Kansas city...


Vandaag afgesproken met een Argentijns koppel in Kansas city. Een bar restaurant op Amerikaanse leest geschoeid maar een wereld apart. Om 18u hadden we afgesproken maar om 17.30u belt Daniel de afspraak af wegens onvoorziene omstandigheden. Niet getreurd en dus met ons twee aan de bar gaan zitten voor de "happy hour". Een grote toog met barmannen a la Tom Cruise die cocktails ingieten met een meter afstand tussen de fles en het glas. Alles aan prijzen die je niet voor mogelijk acht als je van België komt. Aanvankelijk is het betrekkelijk rustig maar gaandeweg loopt de zaak voller met mensen van verschillend komaf. Champagne aan 8 pesos per glas kunnen we echt niet afslaan (1.5 euro!). Alles wat gadeslaan en ons afvragen waarom Daniel heeft afgezegd. Een paar weken geleden hebben we hem leren kennen en heeft hij ons nog thuisgebracht met zijn auto en koffie gedronken op ons appartement. Even denken we dat hij een oplichter kan zijn en nu in ons appartement alles leegrooft terwijl wij op hem zitten te wachten.
Fantasie de vrije loop laten kan soms leiden tot absurde gedachten...
Het leven aan de toog is boeiend en indrukwekkend. Alles gebeurt aan een tempo van 20-jarigen en wij kijken toe. Het verloopt volgens het ritme van een geoliede machine. Kansas city is niet uit de lucht gegrepen en alhoewel we nooit in die stad geweest zijn doet dit denken aan Noord-Amerika. Er is gezelligheid alom, lekkere hapjes, vrolijke mensen, goed licht, leuke sfeer. Het is weekend en morgen is het hier een Nationale feestdag (25 de Mayo). Er is hier zelfs een straat genoemd naar deze feestdag. We proberen een tafel te reserveren om te eten maar dat kan niet. Gewoon aanmelden aan de ingang aub. Er worden geen reservaties genoteerd omdat vanaf 21u mensen beginnen aan te schuiven en in de rij gaan staan om een plaats te bekomen. We worden naar een tafel gebracht aan het raam dat uitgeeft op de "hypodrome"waar nu niets meer te beleven valt. Toch nog een mooi uitzicht op de verlaten renbaan. Het eten is voortreffelijk, een uitstekend flesje "merlot". Niets aan de buitenkant laat vermoeden wat zich hier afspeelt op een zondagavond. Hele families, jong en oud komt zich hier te goed doen aan lekkere gerechten met veel te grote porties. We kennen dit al en nemen 1 schotel voor ons twee. Veel, lekker en niet duur. Soms lijkt het wel een sprookje maar het is dus echt. Een taxi brengt ons nog voor 3 euro naar huis. Over dezelfde afstand hebben we namiddag 1.5uur gewandeld in een rustige lage herfstzon. Nu rijden we terug en zien we de nevel opkomen in de parken die feilloos verlicht zijn tot kilometers ver. De avenida Libertador met zijn 12 rijstroken zoeft voorbij sjieke appartementsblokken. 
Terug thuis staat alles nog op zijn plaats en gaan we met een goed gevoel de nacht in. Tomorrrow is another day...


zaterdag 16 mei 2009

We komen terug.....!!!!

Beste allemaal,

We komen terug naar België om 1 en ander te regelen. We zullen in België zijn van 25 juni tot 8 juli e.k. Dan zal het toch zomer zijn hopen we. Details over de reden van ons bezoek kunnen we niet op de blog zetten maar het zal leuk zijn om een aantal mensen eens terug te zien na 9 maanden. Voor alle duidelijkheid, het bevalt ons hier uitstekend en we zullen hier dus wel nog een tijd doorbrengen. Wie ons graag ontmoet en wat op verhaal wil komen over ons verblijf hier kan via e-mail afspreken. We hebben natuurlijk wat zaken af te handelen maar er zal toch tijd zijn om goede vrienden en kennissen te ontmoeten.

Argentinië blijft ons verbazen op velerlei gebied. Gisteren waren we nog in de Nationale bibliotheek, niet ver van waar we wonen. Het is een omstreden gebouw waarvan de bouwfase heel veel jaren gepland was en werd uitgesteld wegens financiële perikelen.
In 1992 werd het dan toch ingehuldigd. Het gebouw staat op een heuvel en geeft de indruk maar twee verdiepingen te tellen die op een enorme betonnen sokkel staan. De sokkel zelf bevat evenwel ook al vijf verdiepingen met conferentiezalen,tentoonstellingsruimte enz. Rond het gebouw is er ook nog een grote tuin met beeldhouwerken, terrassen, banken waar mensen zitten te lezen of hun lunchpakket eten. Bij gelegenheid zet ik een foto op de blog maar ik had mijn toestel niet bij....

zondag 3 mei 2009

Versailles of Buenos Aires?






Een tijdje geleden liepen we voorbij een gebouw waarvan de ingang meer aan het kasteel van Versailles deed denken dan aan een flatgebouw in Buenos Aires!
De foto's tonen wel de waarheid. Alleen begrepen we niet goed waarom de ingang van deze "Torre" zo overtuigend moet verwijzen naar het "oude continent". Dat is de naam die hier vaak wordt gehanteerd voor Europa. Er zullen natuurlijk mensen zijn die dit mooi vinden want alle appartementen zijn bewoond...!
Geef ons dan maar liever het museum "Collectie van Amalia Lacroze de Fortabat" in Puerto Madero. Amalia Lacroze is in de negentig en een van de rijkste vrouwen van Argentinië. Haar privécollectie is indrukwekkend en zo ook het gebouw waar alles wordt tentoongesteld. Dit gebouw heeft een dak waarvan de zonnewering automatisch verschuift met de stand van de zon zodat de kunstwerken altijd in de schaduw blijven. Ook zijn er twee verdiepingen ondergronds met onder andere een echte Breughel (de vlucht naar Egypte). Dit werk werd volledig gerestaureerd en straalt in al zijn originele glorie. Amalia Lacroze bekostigde heel het museum zelf en toont er een vierde van haar privécollectie. De rest zit o.a. in New- York en in andere steden. We kregen een rondleiding met gids en genoten erg van dit mooie initiatief. Alles werd geschonken aan de stad Buenos Aires. Er zouden nog meer werken kunnen worden toegevoegd als Argentinië zou willen verzaken aan de "invoerrechten"! Wie meer wil weten kan terecht op de overigens voortreffelijke website van het museum.
www.coleccionfortabat.org.ar