vrijdag 30 januari 2009

Pasaje Bollini in BsAs



Buenos Aires is gebouwd op grootse plannen. Grootse projecten waarin wijken in één keer uit de grond werden gestampt en straten eindeloos doorliepen. Kijkt u niet raar op van een huisnummer vijfduizend-zoveel, de huisnummers gaan per blok met honderd omhoog en menige straat of laan telt meer dan vijftig blokken. De rasterstructuur is overbiddelijk en laat zich slechts hier en daar kort onderbreken door een bocht in het spoor, een diagonaal of een andere frivoliteit.
Maar een paar keer ging het mis met de planning. Daardoor ontstonden zogenaamde 'pasajes', doorgangen. Het zijn straatjes met een lengte van een blok of twee. Ze sluiten niet aan op kruispunten en verbinden niets met nergens. Het zijn misbaksels van de stedenplanners, die zich in de loop der jaren omgevormd hebben tot oases van rust met een eigen verhaal. In het verleden genoten de pasajes weinig aanzien en werden ze bewoond door minder draagkrachtigen. Later oefenden de straatjes een grote aantrekkingskracht uit op kunstenaars en mensen op zoek naar iets anders.
Pasaje Bollini (of kortweg Bollini) is zo'n straatje. Het ligt tussen de doorgaande straten French en Pacheco de Melo in het betaalbaardere deel van de wijk Recoleta, verscholen achter het ziekenhuis Rivadavia. Het is een onbeduidend straatje waar je haast aan voorbij zou lopen. Sla je echter de hoek om en loop je erin, dan wordt je meteen getroffen door de verstilde sfeer, de onstedelijke laagbouw en de aangename rust. Het plaveisel van kinderkopjes geeft de straat een aangenaam ouderwets aanzien.
Bollini beslaat twee blokken. In het deel tussen French en Peña zit een aantal behoorlijke restaurants, variërend van de hippe Erin restau-lounge tot de huiselijke parilla (barbecue) Campo Chico. Het deel tussen Peña en Pacheco de Melo is het mooist. Oude panden worden afgewisseld met moderne, experimentele architectuur. Het levert een interessante en kleurrijke mix op. 
Er pal tegenover zit 'La Dama de Bollini'. Het is een literair café en restaurant dat voorheen gefrequenteerd werd door de grote schrijver Borges, die er een gedicht aan wijdde en de straat opvoerde in een van zijn romans. Maar 'La Dama de Bollini' biedt ook tango, exposities en muziekvoorstellingen. Bollini mag dan begonnen zijn als een doorsteekje tussen grotere straten, het is nu een bestemming op zichzelf. 
(tekst overgenomen van Han de Looper, jounalist)

zaterdag 24 januari 2009

Aubergine was heerlijk !!!


Marleen heeft gisteren die goedkope aubergine klaargemaakt. In de DISCO zijn ze vergeten de korting die we gekregen hadden( 15%) te verekenen in de teruggave. Dat scheelde dan weer 8 euro in ons voordeel. Hiervoor hebben we toch maar geen klacht neergelegd...
De veel te grote aubergine werd door Marleen klaargemaakt volgens een recept dat al verschillende keren met succes werd toegepast. Ik heb weer veel te veel gegeten maar dank zij een lekkere Merlot merkte ik het niet zo erg.
Soms gaat een dag voorbij zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Als de zon dan ondergaat, ja iedere dag doet ze dat toch even, en we zitten nog wat na te kaarten op het terras dan zeg ik soms,
op zijn Gents "me ne niets zemme contént".
We hebben nu ook een windmachine boven het bed laten hangen. Die kan de hele nacht geruisloos draaien en wat verfrissing geven. Het lijkt wel "Out of Africa"... in Amerika.
Tomorrow is another day...

MALBA museum




Gisteren het MALBA museum bezocht. Modern museum van hedendaagse kunst. Acht jaar geleden gebouwd. Sindsdien al wat gerenoveerd en een nieuwe beheerraad verkozen. Mooie dingen gezien, jammer dat ik binnen geen foto's mocht nemen...

dinsdag 20 januari 2009

Duurste aubergine ooit !


Vandaag gaan winkelen in onze supermarkt "DISCO". We hadden een kortingbon van 15% op alle aankopen en dus hebben we wat reserve aangelegd van niet bederfbare goederen.
Daarbij ook wat verse dingen waaronder een aubergine van 689 gr. Alles thuis laten brengen, een ongelooflijke service van de supermarktketen. So far so good.
Toen Marleen de rekening even overliep schrok ze wel even bij het zien van de prijs van de aubergine: 272 pesos ! Dit betekent 58€ voor 1 aubergine.
Wij vierklauwens terug naar de disco waar het personeel voorwaar begon te blozen bij het zien van de vergissing. We kregen ons geld terug en de aubergine heeft uiteindelijk 1,84 peso gekost.
Dat is ongeveer 38 eurocent. Bleek dat de kassadame een verkeerde code had ingedrukt....
De rekening even nazien is dus toch nooit overbodig.

Dakarrally 2009





Zondag 18 januari zijn we afgezakt naar de ereronde van de Dakarrally-deelnemers in Buenos Aires. Alhoewel slechts beperkt geïnteresseerd in de hele bedoening was het toch leuk om de deelnemers uit alle landen te zien defileren op de avenida Libertador die voor de gelegenheid afgesloten was voor het verkeer. Met terechte fierheid reden ze voorbij na een slopende 9000km lange tocht door Argentinië en Chili.


dinsdag 13 januari 2009

hippodroom van BsAs 4





Na de aankomst wordt het scorebord manueel ingevuld en wordt de winnaar voorgesteld aan de pers. Het publiek mag hier geen foto's van maken. Ook de gebouwen mogen niet worden gefotografeerd. Alles verloopt erg gemoedelijk en rustig. De toegang is overal gratis en we hadden een heel gezellige namiddag. Mijn paard was jammer genoeg tweede en de winst dus nul.
De inzet was ook niet veel en dus niet getreurd.

De Race duurt maar 1 minuut






Om het half uur wordt er een koers gereden van 1000m. Deze duurt maar éen minuut. De tijd daartussen verloopt snel. We kijken naar de voorstelling van de paarden en zien hoe sommige jockeys naar de start gebracht worden door een soort begeleiders. In de tribune, overdekt en met airco uitgerust, volgen we alles op 28 digitale flatscreens. Bij de aankomst moedigt iedereen het paard aan waarop hij of zij heeft ingezet. Dames met een "kaske" lopen rond om de kans te geven nog in te zetten tot op het laatste moment. Op grote electronische schermen worden de inzetten per paard weergegeven, de totale inzet, de winstuitkering in verhouding tot de inzet enz...
De kenners hebben een tafel gereserveerd aan het venster en volgen nauwgezet iedere wijziging op het scorebord.

Gerenoveerd





De gebouwen werden helemaal gerenoveerd en stralen luxe uit. Ook de omgeving rond de renbaan ligt er prima verzorgd bij. Kenners lezen in het krantje wie de deelnemers zijn en doen hun inzet.

De hippodroom van Buenos Aires



We kregen bezoek van twee Nederlandse vrienden en trokken samen door de stad.
Een van de programmapunten was de hippodroom op een zomerse  zondagnamiddag.
Alhoewel de stad er wat rustig bij ligt omdat veel mensen met vakantie zijn heerste er bij de hippodroom een gezellige drukte.
Bij de ingang werden de deelnemende paarden geshowd voor de volgende race.

dinsdag 6 januari 2009

San Antonio de Areco(3)






Het hotel van de estancia heeft 14 ruime kamers. Het logo prijkt op alle textiel en de dienst is uitstekend. Het ontbijt wordt geserveerd in een peperkoekenhuisje met antieke kasten en zetels. De vensters rondom geven uit op een mooi rustig landschap waar de paarden vrij rondlopen. Je kan de fietsen gebruiken om in het stadje te gaan maar we verkiezen een duik te nemen in het ruime zwembad. Paardrijden voor beginners is een must. Een rit van een uurtje zie ik wel zitten. De paarden kennen het parcours van buiten. Vanop de uitkijktoren heb je een mooi zicht op de rondliggende velden. 
In de namiddag nemen we de bus terug naar Buenos Aires. Het busstation lijkt meer op een luchthaven  dan wat anders. Hier vertrekken al de lange afstandsbussen. Dat zal voor een van de volgende uitstappen zijn. Eerst verwachten we bezoek van twee Nederlandse vrienden die al een paar weken door Argentinië reizen.

San Antonio de Areco (2)






In het stadje is er het centrale plein met de kerk waarrond de rest van de straten is geschikt in een dambordpatroon. Op zaterdag is alles er bijzonder rustig en wordt het straatbeeld nauwelijks verstoord door een ijsventer of een dolende hond. In het "Café de las Artes"dat overdadig is gedecoreerd met allerlei waardeloze en waardevolle snuisterijen krijg je een genummerd certificaat voor de eerste fles die je er laat ontkurken. De kurk wordt bijgezet in de muur met het nummer erop vermeld. De eigenaar verbleef een tijd in Frankrijk en probeerde zijn beste frans van 30 jaar geleden boven te halen. We aten er een ongelooflijk lekkere lasagne en beloofden terug te keren....

San Antonio de Areco






Na de stad te hebben verkend in verschillende van zijn facetten werd het tijd om Buenos Aires eens te verlaten. We kozen voor "San Antonio de Areco" en verbleven twee dagen op de estancia (ranch) "Cinacina". Dit is een oase van rust en natuur vergeleken bij het drukke BsAs. Het leven van de "gauchos" wordt er weergegeven met muziek, dans, een uitgebreide maaltijd, en volksspelen te paard.